Dostdan gaçar

Dostdan gaçar

Mert hyzmat eder duşmana,

Muhannesler dostdan gaçar;

Gelse görünmez myhmana,

Gizlener, bir hasdan gaçar.

Barsaň, hyra-hyra bakar,

Gürrüldisi göge çykar,

Çöl ýerde çaňgörse gorkar.

Bara bilmez, pesden gaçar.

Eýlese bir ýana sapar,

Öz-özünden habar tapar,

Obadan çykgaç at çapar,

Gara görmän, sesden gaçar.

Goçaklara budur pişe,

Günde yşk eder döwüşe,

Muhannes barmaz söweşe,

Syrylyp alysdan gaçar.

Mertge destgir bolar alla,

Bes bir özi – kyrka, ellä,

Ýaby gire bilmez galla,

Gul döner, mejlisden gaçar.

Eý byradar, bäri durgun,

Gel, bu söze gulak bergin,

Il horlugyň çeker bir gün,

Her kişi ulusdan gaçar.

Zelili, sygyn jepbara,

Uýma her ýeten murdara,

Syýagüwş azm eder şire,

Özge janawar sesden gaçar.

Türkmen şahyry: Zelili  ذلیلی